door Jacqueline Kolpa | jan 13, 2020 | Actueel home
De gemeente Rotterdam heeft vorig jaar 3.000 huishoudens geholpen om
grip te krijgen op hun schulden. Dat moeten er dit jaar 6.000 worden.
Vooral het vinden van Rotterdammers met schulden is een uitdaging, door
bijvoorbeeld schaamte en taboe. Daarnaast moet er nog veel veranderen in
de manier waarop verschillende afdelingen van de gemeente omgaan met
schulden.
Mohamed (28) is van dat laatste een goed voorbeeld. Hij
is deze maandag door de gemeente opgetrommeld als ervaringsdeskundige
tijdens een persgesprek over de voortgang van de schuldenaanpak. Sinds
afgelopen zomer krijgt hij hulp bij het aanpakken van zijn schulden van
een ‘trajectbegeleider’ van de gemeente.
Toch werd er vlak voor
Kerst beslag gelegd op zijn bijstandsuitkering, nota bene door de
gemeente zelf. „Het beslag was juridisch toegestaan, maar het was niet
nodig”, erkent wethouder Michiel Grauss (schuldenaanpak, CU). „Ik was
heel boos”, zegt Mohamed, „want een beslag kost mij geld en zorgde
ervoor dat ik wéér onnodig rood kwam te staan. Bovendien had ik geen
geld voor de kerstdagen.”
„We willen sociaal incasseren”, zegt
Grauss. „Rekening houden met de persoonlijke situatie.” Maar regelmatig
gaat het nog mis. Volgens de wethouder moeten er ook nog volop
„bruggetjes worden geslagen” tussen diensten bij de gemeente. „Het doel
is dat alle loketten mee gaan denken.”
Grauss presenteerde in
maart vorig jaar de aanpak Reset Rotterdam. 60.000 huishoudens in
Rotterdam hebben problematische schulden of kans die te krijgen.
Gemiddeld hebben zij een schuld van 45.000 euro. Met deze aanpak wil
Grauss de schulden van 15.000 huishoudens behapbaar maken. De gemeente
trekt daar deze periode 44 miljoen extra voor uit, bijvoorbeeld voor
preventie bij jongeren, de oprichting van een ‘perspectieffonds’ (om de
schuld van jongeren in een keer af te lossen) en persoonlijke
begeleiding.
Ontkennen van probleem
Voor
die persoonlijke begeleiding gingen afgelopen jaar veertig zogenoemde
trajectbegeleiders aan de slag met Rotterdammers met (problematische)
schulden. Op een stress-sensitieve manier, zoals de gemeente het noemt
brengen zij de schulden in kaart en begeleiden zij de aanvraag voor de
Kredietbank Rotterdam, die onderhandelt met schuldeisers. Dit jaar
komen er nog eens 35 begeleiders bij.
Armoede betekent rekenen op je sociale netwerk
De trajectbegeleiders zijn actief in de wijken Delfshaven,
Charlois, Feijenoord en IJsselmonde omdat hier de schuldenproblematiek
het grootst is. Dit jaar komen er nog eens 35 begeleiders bij en wordt
deze persoonlijke aanpak ook in andere wijken ingevoerd. De klanten,
zoals de gemeente ze noemt, worden doorverwezen door
welzijnsinstellingen zoals Humanitas of Pit010. Grauss: „We willen ook
samenwerken met sportverenigingen, kerken en moskeeën om mensen met
schulden nog eerder te bereiken”, zegt Grauss.”
Volgens
Budgetmaatjes 010, dat sinds 2011 Rotterdammers met schulden begeleidt,
is dat de grootste uitdaging voor Grauss om zijn doelstelling te
behalen.
Mensen met schulden ontkennen vaak dat zij een probleem
hebben, of ze denken dat ze het zelf op kunnen lossen, weet Elske
Thomassen van Budgetmaatjes010, dat sinds 2011 Rotterdammers met
schulden begeleidt. „Daarnaast was het lange tijd lastig om hulp te
krijgen bij de gemeente. Dat zingt nu nog steeds rond.” In november
begon de gemeente juist om die reden met de campagne ‘Kom uit je
schuld’. Met posters op bushokjes, een tram en via posts op social media
wil de gemeente Rotterdammers met schulden aanmoedigen eerder hulp te
zoeken.
Regiodirecteur Caroline Kolenbrander van
welzijnsorganisatie Dock (actief in Charlois) is blij dat de gemeente de
rol van welzijnsorganisaties erkent. „Wij zijn aanwezig in de wijk en
mensen lopen bij ons naar binnen met vragen. Ook over schulden”, zegt
ze. „Daardoor krijgen wij problemen veel eerder in.” Mensen kloppen vaak
pas aan bij de vraagwijzer of een ander loket als de schulden al uit de
hand zijn gelopen.
Maar er is ook kritiek. De gemeente is groot,
benadrukt Kolenbrander: „Het is een opgave voor de gemeente om deze
aanpak binnen alle clusters te implementeren.” En dan is er nog de rol
van de gemeente als schuldeiser. „In die rol versterkt de gemeente
soms de schulden.”
Volgens voorzitter Peter Hoornweg van stichting
Veritas, voor budgetbeheer en bewindvoering (vroeger onderdeel van
Humanitas), ligt de nadruk bij de gemeente teveel op het oplossen van de
schuld. „Ik mis in de aanpak de stabilisering van de schuld. De
schuldenaar zo ondersteunen dat er geen nieuwe schuld bij komt. Dan pas
kan hij of zij geholpen worden door de kredietbank.” Ook over de
trajectbegeleiders is Hoornweg kritisch. „Ze werken heel hard, maar
eigenlijk doen ze vrij weinig. Ze pakken de schulden niet aan, maar
zetten deze alleen op een rij. En voor hulp in de praktijk verwijzen ze
weer door naar de budgetcoach van een welzijnsorganisatie.”
Toch betekende de ontmoeting met trajectbegeleider Ludmila Lopes de Brito afgelopen zomer voor Mohamed een doorbraak. „Tijdens onze tweede afspraak had ik een grote sporttas mee, vol met ongeopende brieven.” Het was een eerste stap om ze te openen en de schulden in kaart te brengen. De Kredietbank Rotterdam is inmiddels voor Mohamed in overleg met schuldeisers voor betalingsafspraken. „Sinds kort heb ik weer een baan, ik hoop binnen 18 of 19 maanden mijn schuld te hebben afbetaald.”
Bron: NRC
door Jacqueline Kolpa | jan 13, 2020 | Jij doet ertoe, verhalen
Strijdbaar, dat is Ellen Abbenhuis. De geboren Nijmeegse heeft tien jaar hard gevochten om door een moeilijke periode te komen. Een echtscheiding, schulden en onder bewind staan. Uiteindelijk heeft ze in de rechtszaal de regie weer in eigen handen genomen. Ze helpt nu anderen met haar kennis en ervaring. Iedereen kan bij haar aanbellen, maar aan pamperen doet ze niet.
‘Daarom ben ik aangesloten bij Warm Rotterdam, om anderen met dezelfde problemen te helpen. Ik weet hoe het is om van de ene in de andere ellende te belanden. Het kan zo snel gaan! Na mijn echtscheiding moest ik mijn huis verkopen. Ik werkte parttime en had twee kleine kinderen. Ik kon het in mijn eentje niet bolwerken en kreeg schulden. Ik heb wel drie bewindvoerders gehad, die mij zouden helpen, maar daardoor werd het alleen maar erger. Ik was zo boos!
Uiteindelijk heb ik voor de rechter mijn verhaal gedaan. Die man luisterde echt naar mij, zonder vooroordelen. Wat een verademing. En omdat ik niet op mijn mondje gevallen ben en mijn boekhouding goed op orde had, zei hij: ‘Jij kan dit allemaal prima zelf’. Yes! In een klap van mijn bewindvoerders af. Ik was weer vrij en voelde mij sterk en strijdbaar. Daarna heb ik alles aangepakt: mijn schuldeisers brieven geschreven en naar de Belastingdienst gegaan. Bleek dat ik spookschulden had en drie jaar huursubsidie was misgelopen. Mede dankzij Stichting Rosa en door zelf niet op te geven heb ik alles rechtgetrokken.
Warm netwerk
Om anderen te helpen met mijn kennis en ervaring doe ik veel vrijwilligerswerk en ben ik vanaf januari betrokken bij Warm Rotterdam. We zijn nu met twaalf ervaringsdeskundigen met ieder een eigen netwerk, verdeeld over verschillende wijken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, maar we begrijpen elkaar. Wij zijn als een olievlek: we breiden ons warme netwerk uit. Plus: we zijn echte aanpakkers. In de groepsapp en via de mail houden we elkaar op de hoogte. We delen informatie, waardoor we mensen met schulden of andere problemen snel kunnen helpen. Iedereen mag bij mij aanbellen. Maar pamperen doe ik niet aan hoor, daar wordt niemand beter van.
Van kastje naar de muur
Het grootste probleem voor mensen met schulden of die in de armoede belanden is, dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. Er is niet een centrale plek waar je terecht kunt. Nog moeilijker is dat er bij instanties niet geluisterd wordt naar je persoonlijke verhaal. Natuurlijk zijn er verschillende soorten schulden. Je kan boven je stand hebben geleefd. Maar je kunt ook door het lot, echtscheiding of ziekte in de schulden zijn gekomen. Daar moet eerst naar gekeken worden. Daar wil ik mij voor inzetten met Warm.
Naar Den Haag
Doordat ik aangesloten ben bij Warm kom ik op allerlei plekken. Ik voel mij trots om tijdens bijeenkomsten aan tafel te zitten met gemeenteraadsleden en bedrijven. We bespreken de aanpak van schulden en armoede. Die korte lijnen: machtig vind ik dat! Om het zelf te ervaren hebben raadsleden een Challenge gedaan om van vijftig euro per week te leven. Dat is heel mooi: maar zij beginnen met een volle koelkast! Toch worden ze zich bewust van hoeveel stress je dan hebt om te overleven. Dat wil ik graag een keer in Den Haag voor een volle Tweede Kamer zeggen. Het lijkt alsof het goed gaat met Nederland: er zijn meer mensen uit de bijstand, maar dat zijn maar cijfers. Hoe staat het er echt voor met deze mensen?’
Tips van Ellen:
Er moet een boekje komen waarin alles staat over wat te doen bij schulden. Welke stappen je moet zetten, welke organisaties en instanties je goed kunnen helpen. Met een uitgestippelde route, zodat je niet verdwaald en nog verder afglijdt. Dat boekje moet dan overal op te halen zijn. In het Huis van de Wijk, bij de Vraagwijzer en via internet.
Ik weet dat veel mensen met schulden zich schamen en er niet over durven praten. Dat begrijp ik, hoewel ikzelf anders in elkaar zit. Toch raad ik iedereen aan: praat erover, want dat is de eerste stap naar de oplossing.
Je bent niet de eerste, niet de enige en niet de laatste.
door Jacqueline Kolpa | jan 13, 2020 | Passend werk
Aanleiding
In de periode mei tot december 2019 is bij Warm Rotterdam
een begin gemaakt met het project passend werk. Passend en duurzaam werk wordt
door ons gezien als een effectieve manier om uit armoede te komen, weer mee te
doen en jezelf te kunnen ontwikkelen. Dit sluit aan bij de missie van Warm
Rotterdam om armoede op een vernieuwende en baanbrekende manier op de agenda te
zetten. Onze doelgroep bestaat uit mensen die om allerlei redenen geen betaald
werk hebben. Onze perceptie is positief in plaats van negatief, met de juiste
aanpak is er meer mogelijk dan de praktijk nu laat zien. Talenten van mensen
zijn veelal niet in beeld en worden dientengevolge dus ook niet benut. In onze
ogen zou dit het vertrekpunt moeten zijn. Gerichte begeleiding zowel
voorafgaand als tijdens het werk kan beter dan nu het geval is. Een deze maand
november 2019 gepubliceerd onderzoeksrapport over herinstroom in de bijstand
‘Werk- en bestaanszekerheid’ van Divosa geeft dit ook aan. Frappant is dat in
dit rapport het woord ‘talent’ nergens wordt genoemd, ook niet in het kader van
de aanbevelingen. Warm Rotterdam is van mening dat er genoeg mensen gemotiveerd
zijn om te werken en, met goede begeleiding, in staat zullen zijn om ook
duurzaam aan de slag te blijven.
Onze aanpak
Warm Rotterdam wil niet het wiel opnieuw uitvinden. Met onze
‘warme’ aanpak voegen we iets toe aan hoe het nu gaat, het gangbare
instrumentarium. Met beperkte middelen (menskracht, geld) willen we, naast
natuurlijk accent leggen op het belang van passend werk, vooral verbinding
leggen met inclusieve werkgevers en gezamenlijk best practices in beeld brengen
en/of ontwikkelen. Best practices gaan in essentie over een persoonsgerichte
benadering en een maatwerk-aanpak per individu. Hoe kan het pad naar duurzaam
werk dan zo goed mogelijk worden ingericht? En eenmaal aan het werk, hoe kan
eventuele terugval vroegtijdig worden gesignaleerd en voorkomen? Meer concrete
vragen waarop we antwoord willen krijgen zijn: hoe het toeleidingstraject naar
werk eruit zou moeten zien en de kandidaat zo goed mogelijk wordt voorbereid op
het weer hebben van een baan, welke eventuele belemmeringen en mogelijke
oplossingen er zijn, hoe bij een training talenten in beeld gebracht kunnen
worden, hoe matching werknemer en werkgever kan plaatsvinden, de wijze waarop
het inwerktraject en begeleiding door de werkgever het best vormgegeven kan
worden en natuurlijk hoe een functie of een rol zo goed mogelijk kan aansluiten
bij de competenties van de werknemer. Hoe kan het bestaande HR instrumentarium
beter aansluiten op de wensen van deze doelgroep? Na indiensttreding is het
belangrijk om vanuit Warm Rotterdam nog voor een bepaalde periode contact te
blijven onderhouden met werknemer en werkgever, hoe wordt dit vormgegeven?
We menen dat juist een breed scala aan werkgevers, beter dan
de overheid dat kan, het echte verschil kan maken. Dit betekent wel dat
‘inclusieve’ werkgevers beter gefaciliteerd zouden moeten worden. We doen
onderzoek naar succesvolle manieren om mensen met een achterstandspositie weer
aan passend werk te helpen. Uiteindelijk wil Warm Rotterdam aan belanghebbende
partijen (dus werkgevers, Gemeente, sociale ondernemingen en overige partners)
kunnen adviseren over de do’s en dont’s van toeleiding/ begeleiding naar werk
en de belangrijkste elementen van inclusief werkgeverschap. Wat kenmerkt
inclusief werkgeverschap? Hoe wordt hieraan invulling gegeven en wat gaat een
georganiseerd netwerk van inclusieve werkgevers toevoegen aan de huidige
praktijk?
Terugblik 2019
In het kader van netwerkontwikkeling zijn er in de periode
mei tot december 43 gesprekken gevoerd met werkgevers, sociale ondernemingen en
overige partners. Met 8 potentiele werkgevers kunnen we de 2e fase van het
project gaan vormgeven.
Met werkgevers en overige partners is de afgelopen maanden
intensief gesproken over de betekenis van passend werk in het licht van de
aanpak van armoede in Rotterdam. Ervaringsdeskundigen hebben richting gegeven
aan hoe een toeleidingstraject er idealiter uit zou moeten zien. Met werkgevers
hebben we contact gelegd en zijn we in gesprek gegaan over het thema ‘inclusief
werkgeverschap’, de betekenis hiervan en de praktijkervaringen. Wat hierbij als
rode draad vooral naar voren kwam was de behoefte van werkgevers aan een
voortraject waarbij toekomstige werknemers adequate begeleiding krijgen en
waarbij talenten en een persoonsgerichte benadering het uitgangspunt vormen.
Belangrijker dan het CV en werkervaring is men meer geïnteresseerd in de
persoon, zijn/haar motivatie om juist bij deze organisatie te komen werken, de
al opgebouwde vaardigheden, drijfveren voor werk en werkomgeving en
leerbaarheid. Veel werkgevers hebben ook aangegeven dat er vooral aandacht moet
zijn voor de drempels en belemmeringen die zich voordoen als iemand weer aan
het werk gaat. Men verwacht hierin extern gefaciliteerd te worden. Motivatie en
‘potentieel in staat zijn om te werken en te leren’ zijn de enige harde
criteria die men hanteert. Werkgevers kiezen over het algemeen voor een
praktische benadering en willen geen onderscheid maken. Dit wil zeggen, de
nieuwe medewerker komt op de reguliere wijze in tijdelijke dienst bij
werkgever. Het bestaande personeelsbeleid en procedures van de werkgever is van
toepassing. Indien mogelijk kan de werknemer na verloop van tijd conform beleid
in aanmerking komen voor een vast contract. In het kader van de voortgang is de
wens geuit met een vaste persoon van Warm Rotterdam contact te onderhouden, ook
in geval er zich acute problemen voordoen. Tot slot hebben we gevraagd op welke
wijze werkgevers bij Warm Rotterdam in 2020 betrokken willen blijven en welke
rol ze daarbij willen spelen.
Gaandeweg is het model ‘Warm Rotterdam werkt’ ontwikkeld.
Dit wil zeggen, een breed gedeelde werkwijze waarop mensen op een verantwoorde
wijze toegeleid kunnen worden naar een passende en betaalde baan. Kenmerken
zijn: verwerving van kandidaat-werkzoekenden via sociale media en sociale
ondernemingen, aandacht voor eventueel aanwezige belemmeringen mentaal, fysiek
en maatschappelijk, voorafgaand aan werk een intensieve training waarin o.a.
aandacht is voor zicht krijgen op talenten, weerbaarheid, drijfveren om te
werken, reeds opgebouwde vaardigheden, eisen die werkgevers nu eenmaal stellen
en voorkeur voor bepaald werk en werkomgeving. Inwerktrajecten bij werkgevers
zijn maatwerk. Warm Rotterdam is aanspreekpunt voor als het in het werk even
niet goed gaat.
In november organiseerde Warm Rotterdam in samenwerking met
Talentfabriek010 voor 20 medewerkers van woningbouwcorporaties een rondleiding
bij sociale ondernemingen op Rotterdam Zuid. Dit vond plaats op verzoek van
“Corporaties in beweging”, een initiatief van 21 corporaties in de regio
Rotterdam – Den Haag. Doel was om medewerkers van corporaties meer inzicht te
geven in wat de verschillende sociale ondernemingen zoal doen en bijdragen op
sociaal-maatschappelijk terrein. Met andere woorden: voor het voetlicht brengen
hoe belangrijk zij zijn in het versterken van de sociale structuur in buurten
en wijken, de mensen die er werken en het verdienmodel van deze organisaties.
Warm Rotterdam beschouwt woningbouwcorporaties als belangrijke
partnerorganisaties. We hopen dat, door dit voor hen te organiseren, dit in de
toekomst positief zal bijdragen aan de realisatie van onze projecten “Passend
werk”, “Uit de schulden” en “Je doet ertoe”.
Terugkijkend kunnen we vaststellen dat er veel instemming en
sympathie is voor dit initiatief en onze benadering. We hebben naamsbekendheid gegenereerd
en we beschikken nu over een groep van werkgevers die willen investeren in de
volgende fase van dit project.
2020
De ambitie is om twee groepen van werkzoekenden naar werk te
begeleiden. We gaan het model ‘Warm Rotterdam werkt’ in de praktijk toepassen.
Samen met werkgevers en partners evalueren we de werkwijze en de behaalde
resultaten. In 2020 gaat Warm Rotterdam door met de opbouw van het netwerk van
inclusieve werkgevers en partners (sociale ondernemingen en andere
intermediaire organisaties). Op de sociale media blijven we infomeren over het
thema inclusief werkgeverschap en onze ervaringen. We onderzoeken de
mogelijkheid een professionele organisatie voor toeleiding naar passend werk op
te richten. We zorgen voor de nodige funding om dit project voort te kunnen
zetten.
door Jacqueline Kolpa | dec 6, 2019 | Passend werk
door Dico de Graaf
Rotterdam
is een stad van uitersten. Je kunt er ondernemen, stijgen op de
maatschappelijke ladder, veel geld verdienen en succesvol zijn. Zoals
Jagger & Richards zeggen: ‘go ahead, bite the big apple, don’t mind
the maggots’. Maar dat hippe en booming Rotterdam heeft ook een andere
kant met grote maatschappelijke problemen. Rotterdam is één van de
armste steden van Nederland. Ruim 15% van de Rotterdammers leeft onder
de armoedegrens, bijna twee keer zo veel als gemiddeld in Nederland. Dat
zijn ruim 80.000 Rotterdammers. 1 op de 5 kinderen groeit op in
armoede. 27000 mensen zitten in de schuldhulpverlening. Slechts 5200
Rotterdammers worden bereikt met voeselpakketten. Wetenschappelijk
onderzoek wijst op de verlammende impact op mensen in alle
leeftijdscategorieën maar vooral kinderen, jongeren en de ouderen.
Zorgwekkend: want armoede wordt op volgende generaties overgedragen.
Goede intenties, maar we zijn er nog niet
Volgens
de wethouder tonen de cijfers een lichte verbetering ten opzichte van
voorgaande jaren. Dit mag zo zijn, toch vraag ik me af wat er gebeurt
als de volgende crisis toeslaat. Ondanks goede intenties van de Gemeente
is er nog nauwelijks sprake van structurele verbetering. Net als de
wederopbouw na de 2e wereldoorlog, is een allesomvattend aanvalsplan van
dezelfde proporties nodig om écht een verschil te maken.
Van Arm naar Warm
Sociale
ondernemingen, de vele professionals en intermedaire organisaties
blijven, vaak tegen de stroom in, gelukkig heel goed werk verrichten. De
stad kan niet zonder al deze mensen die met hart en ziel elke dag bezig
zijn om het tij te keren. Ook wij agenderen het armoedevraagstuk in
Rotterdam. Twee maanden geleden zijn we als programmateam van Warm
Rotterdam aan de slag gegaan. Door middel van concrete projecten “je
doet ertoe”, “uit de schulden” en “passend werk” vragen we aandacht voor
mensen die in armoede leven en werken we aan concrete en duurzame
oplossingen, waarbij ervaringsdeskundigen richting geven en nauw
betrokken zijn bij de uitwerking van onze plannen.
Warm Rotterdam Werkt
Passend
en volwaardig werk is voor velen die maandelijks met weinig geld moeten
rondkomen een droom die we willen helpen waar te maken. Dit doen we met
het model ‘Warm Rotterdam werkt’, waarbij we ons echt richten op mensen
die gemotiveerd zijn en nadrukkelijk de wens hebben zich verder te
ontplooien. We willen een zo goed mogelijke match tussen werkzoekende en
werkgever tot stand brengen, en dus moeten kandidaten goed getraind aan
de start verschijnen. Onderdeel van ons plan is dan ook een herstel- en
ontwikkeltraject voor werkzoekenden. Het programma gaat uit van zo veel
mogelijk maatwerk per persoon en richt zich op mentale en fysieke
weerbaarheid, eigen talenten in beeld brengen, houding en gedrag bij de
werkgever, normen en waarden, samenwerken in teamverband en
communicatieve vaardigheden.
Eisen versus kwaliteiten
Een
gelikt diploma, relevante werkervaring, referentie, leeftijd? Nee,
inclusieve werkgevers zijn deze klassieke arbeidsmarktbenadering
voorbij. Ze hanteren wel degelijk functie-eisen maar gaan daar flexibel
mee om door op de eerste plaats onvoorwaardelijk en zonder oordeel te
kijken naar hoe iemand in de organisatie kan worden ingepast.
Bijvoorbeeld door uit te gaan van aanwezige talenten en vaardigheden die
zijn opgebouwd in niet onmiddellijk voor de hand liggende situaties of
omstandigheden. De ervaring leert dat inclusieve werkgevers hier ook
baat bij hebben. Een werkgever vertelde mij dat hij via via vernam dat
één van zijn werknemers kampte met schulden waardoor hij minder
functioneerde in zijn werk. Hij maakte de keuze om zelf de helpende hand
toe te steken. Deze ervaring bracht hem op het pad van inclusief
ondernemerschap. Wat een mooi voorbeeld! Werknemers waarderen een
maatschappelijke opstelling van hun werkgever. Het leidt tot meer
betrokkenheid bij de doelen van de onderneming, beter functionerende
teams, een lager verzuimcijfer en hogere motivatie voor deelname aan
opleidingstrajecten.
Dus, ja: ze zijn
er. Rotterdamse werkgevers die bewust kiezen voor inclusief ondernemen.
Hierover sprak ik met onder meer met PostNL, Roteb, Dura Vermeer,
Havensteder, Jumbo, Food for Thought. Bedrijven die een andere visie
hebben over werknemer-/werkgeversverhoudingen. Ze hebben idealen en
bewandelen andere wegen om deze te realiseren. Daarbij gaat het hen
niet om de vraag: past deze kandidaat in het team? Maar juist: wat
kunnen wij doen om deze kandidaat volwaardig teamlid te laten worden?
Het zijn werkgevers die het in dienst nemen van mensen uit deze
doelgroep juist als een win-win situatie beschouwen. Gemeenschappelijke
focus, gedeeld gevoel van urgentie, gelijke verhoudingen en open
relaties. Ik kom graag in contact met meer gelijkgestemde partijen!
Dus herken jij jezelf hierin en wil je hier een keer met me over praten? Stuur me dan een bericht: dicodegraaf@gmail.com
Recente reacties