Jurriën Hup (60) kent het klappen van de zweep. Hij kreeg schulden, verloorzijn baan, raakte in een vechtscheiding verwikkeld en kampte met flinkepsychische problemen. Met enige hulp, waaronder een schuldsaneringstraject,wist hij zich weer op te richten. Jurrien kan nu weer genieten van het leven enwerkt als budgetmaatje bij Samen 010. Een organisatie die kwetsbare menseneen handje helpt, totdat ze zichzelf weer kunnen redden. Zo werkt hij mee aaneen warmer Rotterdam.
‘Op mijn eenentwintigste verhuisde ik van Assen – waar mijn wieg stond – naarAlkmaar. Ik ging trouwen, kreeg drie kinderen en werkte dertien jaar lang voorKLM Catering Services. Ondanks het goede salaris dat we samen hadden,raakten we in de schulden. We kochten te veel spullen op afbetaling.Tegelijkertijd liep onze relatie op de klippen. Dat resulteerde in eenvechtscheiding waardoor ik mijn kinderen niet meer kon zien. De schulden ende moeizame relatie met mijn ex-vrouw, braken me psychisch op waardoorwerken niet meer ging en ik meerdere malen op het punt stond een einde aanmijn leven te maken. Gelukkig waren er op het juiste moment mensen in debuurt die me daarvan hebben weerhouden.
Schone lei
Zo’n achttien jaar geleden kreeg ik een nieuwe vriendin en verhuisde ik voorhaar naar de Maasstad. Mijn schulden verhuisden mee, dat wel. Er was geenjuiste instantie voor iemand die meerdere problemen had, zoals ik. Ik had hetgeluk dat de betrokken medewerker van de GGZ mij aanmeldde bij deschuldsanering. Dat scheelde zoveel stress! De vaste lasten wordenautomatisch ingehouden en je krijgt leefgeld voor boodschappen. Vier jaarleefden mijn nieuwe vrouw en ik van zestig euro in de week. Ook met hulp vanmijn schoonfamilie en wat vrienden lukte het ons om na die tijd met eenschone lei te kunnen beginnen. Wat een verademing is dat! Ik geef nu nietmeer om materiële dingen. We geven om elkaar, dat vind ik veel belangrijker.Eens per jaar gaan we uit: asperges eten bij de Wensboom. En af en toe kan iknaar De Kuip. Daar kan ik echt naar uitkijken.
Mijn aanpak
Omdat ik arbeidsongeschikt ben, werk ik nu twee dagen per week alsvrijwilliger bij Samen 010. Mensen met problemen melden zich dikwijls bij deVraagwijzer. Een aantal van hen wordt doorverwezen naar De Kredietbank enik mag ze dan begeleiden. Hoe ik dat aanpak? Ik ga naar de mensen thuis enhoor hun verhaal aan. Om goed te kunnen helpen moet je oog hebben voorhun persoonlijke situatie. Vervolgens gaan we de post verzamelen. Dat depapierwinkel op orde is, is een eerste vereiste. Maar dat doen we heelgeleidelijk.
Post openen hoeft meestal niet direct, we weten toch wel wat er inde brief staat. De tweede keer leggen we de brieven op volgorde. Zo krijgenwe een overzicht van de schuld en de verschillende eisers. Vervolgens neem ikcontact op met de deurwaarders. Vaak zijn de boetes en de rente hoger dande schuld zelf. Ik overleg met de schuldeisers en kijk wat er te regelen valt.Omdat ik precies weet hoe het is om in de schulden te zitten, kan ik demensen goed helpen. Ik weet waarom ze de gordijnen dicht hebben enschrikken als de bel gaat. Maar als je eenmaal orde hebt in de chaos, dan valter echt al een loden last van je schouders. Ook nadat de orde lijkt te zijnhersteld, blijf ik betrokken. Het is belangrijk een oogje in het zeil te houden,want mensen moeten niet terugvallen in een oude gewoonte. En ook voorgoede raad op andere vlakken, ben ik er. Ik ben erg blij dat ik nu anderen kanhelpen. Dat geeft me zoveel voldoening.’