Warm Rotterdam paginagroot in de NRC

Warm Rotterdam paginagroot in de NRC

Dit voorjaar werd Warm Rotterdam geselecteerd voor de NRC Charity Awards, samen met twintig andere ‘goede doelen’ in Nederland. Iris Schep en Daan Coelman, studenten aan de Willem de Kooning Academie, mochten daarom voor ons een mooie advertentie ontwikkelen. Deze stond 2 augustus paginagroot in de NRC.
Er kan er maar een de winnaar zijn: in Augustus won de Endometriose stichting de Charity Award. Maar de campagne heeft ons veel goeds gebracht: veel reacties zijn binnen gekomen via de website, van mensen die willen meedoen en meedenken, of die op de hoogte willen blijven van ons werk. Daar zijn we blij mee!
Iris en Daan kregen de opdracht om een advertentie te maken om de bewustwording over armoede in Rotterdam te vergroten. De Markthal trekt veel toeristen en is een geliefde plek voor ‘rijke’ Rotterdammers. Voor veel mensen is de Markthal echter onbetaalbaar. Een deel van de gewone zaterdagmarkt, aan de voet van de Markthal, moest wijken voor de komst van het nieuwe stadsicoon. De campagne toont het contrast tussen het imago van Rotterdam (hip & booming) en het ‘echte’ Rotterdam, waarin veel mensen dagelijks worstelen om rond te komen.

Iris Schep en Daan Coelman (links) en de campagne van Iris en Daan (rechts) 

"Arme mensen doen domme dingen."

Hersenonderzoek laat zien dat langdurige armoede een ingrijpend effect heeft op het brein en daarmee op het cognitief vermogen. Met als gevolg dat arme mensen prima acute problemen kunnen oplossen, maar dat ze minder goed zijn in het ontwikkelen van duurzame oplossingen. Het armoedebeleid moet daarmee rekening houden.
Lees hier het artikel in de Groene Amsterdammer.

Dossier armoede in NRC

Het effect van de crisis is nog steeds voelbaar. De groep ‘langdurig armen’ – zij die al vier jaar een laag inkomen hebben – groeide in 2016 met 16.000 naar ruim 400.000 personen. NRC gaat in het dossier armoede opzoek naar de vraag wat armoede in Nederland is.
Bekijk het armoededossier van NRC hier.

Beata Elistrina van Raemdonck

Beata Elistrina van Raemdonck

Ik ben in armoede opgegroeid. Tijdens de viering van As-woensdag werd mij gevraagd: “Vasten jullie uit religieuze overtuiging?” Dan zei ik: “Nee. Wij vasten elke maand, omdat na drie weken het geld op is.”
Mijn ouders zijn in 1955 Indonesië uitgezet, toen Soekarno aan de macht kwam. Vlak daarna ben ik in Zandvoort geboren. Na talloze verhuizingen belandde ik dertig jaar geleden in Rotterdam. Ik kreeg twee kinderen en deed veel vrijwilligerswerk waaronder in de vrouwenopvang, slachtofferhulp en op het gebied van armoede en huiselijk geweld.
In 2007 ging ik scheiden. Ik kreeg te maken met de uitkeringsinstanties. Vanuit mijn werk kende ik de regels. Toch was het niet makkelijk. Nog steeds niet. Ik solliciteer op allerlei functies, maar word nergens uitgenodigd. Te oud denk ik.
Toen mijn zoon 18 werd, ben ik honderd euro per maand gekort. Maar mijn zoon heeft geen eigen inkomen. Hij leent geld om te kunnen studeren. Ik krijg nu 992 euro per maand. De afgelopen jaren zijn de vaste lasten alleen maar toegenomen. Dan moet je elk dubbeltje drie keer omdraaien.
De hoge vaste lasten zijn amper op te brengen. Zoals de heffingen en belastingen. Een meer-persoonshuishouden betaalt elk jaar 328 euro aan de gemeente voor afvalstoffen en rioolheffing. Het scheelde dat we die afvalstoffenheffing niet hoefden te betalen. Aan de waterschappen betaal je nog eens 154 euro elk jaar. Daar is een kwijtschelding van 99,70 blijven bestaan voor minima. Maar twee jaar gelden nog werd alles kwijtgescholden.
Arm zijn is erg slecht voor het milieu. Je bent gedwongen om goedkope producten aan te schaffen, die zijn vaak niet duurzaam. Ik besteed veel tijd aan boodschappen doen. Elke week ga ik verschillende winkels af voor aanbiedingen. Het is jammer dat ik geen boodschappen kan doen bij de  lokale buurtwinkels, de groenteboer en de slager. In arme wijken is het hele aanbod verschraald. Armoede doet iets met de wijk. Juist de lokale buurtwinkeltjes zijn belangrijk voor de binding tussen mensen.
Voor het vele goede werk dat Beata in Alexanderpolder verricht heeft zij in 2016 de Mia van Ieperenprijs ontvangen.