In de decembermaand is er altijd wat meer aandacht voor
mensen die het moeilijk hebben, zeker nu in 2020: het corona-jaar. Meer
aandacht voor de voedselbanken, initiatieven voor mensen die het niet breed
hebben en voor mensen die eenzaam zijn. Meestal gaat dit onder de noemer ‘goed
doel’. Mensen vinden het fijn om in de decembermaand bezig te zijn met ‘goede
doelen’.
De term ‘goed doel’ suggereert een beetje dat het geen
noodzaak is, dat het extra is en dat je het ook kan laten. Dat het vooral
vanuit een decembergedachte komt, een kerstgedachte om je beter te voelen en
het jaar goed af te sluiten. Aandacht geven aan mensen die het minder hebben is
echter geen keuze, het is een noodzaak. We leven in een stad met de hoogste
werkeloosheid van Nederland, blijkt keer op keer uit de cijfers van het CBS.
Hoe kan het goed gaan met een stad waar meer dan 10% van de beroepsbevolking
werkzoekend is (https://onderzoek010.nl/dashboard/dashboard/werk-en-inkomen) en
hoe kan het goed gaan met jou als je in die stad leeft?
Het is in ieders belang om armoede in de stad als een
keihard economisch feit te beschouwen. Je bekommeren over de mensen in de stad
die het slecht hebben zou niet alleen als iets sociaals of als ‘goed doel’ moeten
worden gezien. Die mensen die nu een uitkering ontvangen, maken net zo goed
deel uit van de stad als de bijna 90% van de beroepsbevolking die wel werkt.
Als het met hen beter gaat, vinden ze misschien werk in de zorg, het onderwijs
of één van de sectoren waar Rotterdam groot in wil zijn: logistiek, de
voedingsindustrie, de haven.
Als het met die mensen beter gaat en als die mensen aan het
werk zouden kunnen, zou dat een enorme impuls aan de Rotterdamse economie
geven, want ook die mensen moeten wonen en eten en geven geld uit aan kleding
en vrije tijd.
Als het met die mensen beter gaat en ze werk kunnen vinden
in deze sectoren, dan zouden die kunnen bloeien en groeien, zoals de stad wil.
Als het met die mensen beter gaat, dan zou dat bovendien
een enorme kostenbesparing zijn op de controle op uitkeringen. Uit een rapport
van bureau Berenschot blijkt dat een bijstandsuitkering – gemiddeld 14.000 euro
per jaar – de gemeente bijna 2900 euro in de uitvoering kost. Deze kosten zijn
vooral de kosten voor de ambtenaren die hierbij betrokken zijn (https://www.gemeente.nu/sociaal/uitvoering-bijstand-kost-bijna-2900-euro-per-uitkering/).
Kortom: als het met deze mensen beter gaat en zij ook werk
vinden in de stad, dan zou dat een economische impuls en een kostenbesparing
betekenen en dat zou beter zijn voor iedereen in de stad. Denkt u daaraan de
volgende keer dat u een oproep ziet voor een goed doel en wordt gevraagd om te
doneren voor mensen die in armoede leven: u doet het niet voor hen, maar voor u
zelf. Het is geen goed doel: het is absolute economische noodzaak dat het met
iedereen in de stad beter gaat.
Een donatie of een incidentele actie leidt niet tot duurzame verbetering. Een duurzaam doel zou zijn om meer werkgelegenheid te creëren in de stad, zodat meer mensen in de gelegenheid worden gesteld om financieel zelfredzaam te worden. Nu en in de toekomst, niet alleen in de decembermaand. Warm Rotterdam heeft zo’n duurzaam doel: zoveel mogelijk Rotterdammers vanuit de armoede weer zelfredzaam, bijvoorbeeld door hun schulden te verminderen met het keurmerk ‘Warm incasseren’ en met het project ‘Passend werk’: waarin we sociale ondernemers die mensen scholen om weer aan het werk te gaan, duurzaam koppelen aan bedrijven. Bij Warm Rotterdam werken we aan het wegnemen van de oorzaken van armoede.
De Afrikaanderwijk Coöperatie brengt betaalde opdrachten en werkgelegenheid naar de Afrikaanderwijk en Vreewijk. Dit zijn twee buurten in Rotterdam waar veel sprake is van armoede en mensen vaak geïsoleerd leven omdat ze de taal niet spreken en niet deelnemen aan het maatschappelijk leven. Door de activiteiten van de Afrikaanderwijk Coöperatie leren mensen de taal beter spreken en ontwikkelen ze zichzelf maatschappelijk en professioneel.
Ondanks het feit dat de
Afrikaanderwijk Coöperatie werkgelegenheid creëert voor Rotterdammers die zelf
moeilijk aan een baan kunnen komen, voeren zij nu nog geen compensatieorders in
het kader van SROI uit. Daar is wel ruimte voor: de Afrikaanderwijk Coöperatie
is een sociale onderneming en biedt mensen de kans om aan de slag te gaan en
uit de bijstand te komen.
Een tot op heden onontdekte
mogelijkheid voor bedrijven met een SR-verplichting: door opdrachtgever te
worden voor de Afrikaanderwijk Cooperatie kan je hieraan voldoen.
In dit filmpje komt Wouter Vos van de Rebelgroup aan het
woord. Hij vertelt over het Rikxplatform. Dat is een platform waar sociaal
ondernemers en bedrijven met een SROI verplichting elkaar kunnen vinden. De
sociaal ondernemers kunnen op dit platform hun projecten presenteren en hierbij
aangeven welk bedrag zij nodig hebben om te starten. Bedrijven met een SROI
verplichting kunnen vervolgens op het Rikxplatform investeren in deze
projecten.
Op die manier snijdt het mes aan twee kanten en kunnen
sociaal ondernemers die via scholing en werk de kansen van mensen die moeilijk
aan een baan komen vergroten, dit doen dankzij de investering van bedrijven.
Deze bedrijven investeren in maatschappelijke impact en ze kunnen deze
investering op het Rikxplatform één op één afschrijven van hun SROI
verplichting.
Voor Warm Rotterdam een reden om hier aandacht aan te
besteden. De Rikx is een oplossing voor alle bedrijven die hun SROI
verplichting niet (volledig) zelf kunnen of willen invullen of voor bedrijven
die serieus impact willen maken. De sociale ondernemers op het Rikxplatform
kunnen namens deze bedrijven mensen scholen, uit de schulden halen en aan een
baan helpen!
Op dit moment is de Rikx nog een pilot in de gemeente
Rotterdam. Bedrijven kunnen zich melden om te investeren: er zijn nog
verschillende projecten van sociaal ondernemers op het platform die
investeerders zoeken.
Deze zomer is Warm Rotterdam begonnen met een missie om Social Return on Investment (SROI) dichter bij de mensen te brengen, open te breken en uit de beleidshoek te halen. De belangrijkste reden hiervoor is dat het een bestaand instrument is met een wettelijke verplichting en je creëert er banen mee voor mensen die hier anders moeilijk aankomen. Met andere woorden: bedrijven moeten banen creëren voor de mensen die dat nodig hebben. Bingo! Kat in het bakje: dit is wat we willen toch?
Deze
zomer is Warm Rotterdam begonnen met een missie om Social Return on Investment
(SROI) dichter bij de mensen te brengen, open te breken en uit de beleidshoek
te halen. De belangrijkste reden hiervoor is dat het een bestaand instrument is
met een wettelijke verplichting en je creëert er banen mee voor mensen die hier
anders moeilijk aankomen. Met andere woorden: bedrijven moeten banen creëren
voor de mensen die dat nodig hebben. Bingo! Kat in het bakje: dit is wat we
willen toch?
In
de gesprekken met bedrijven en organisaties die zich hier mee bezig houden,
vielen de volgende zaken op:
Alle bedrijven willen aan hun social
return verplichting voldoen. Er zat in de gesprekken die zijn gevoerd, er geen één
tussen die dat niet wil.
De grotere bedrijven die ervaring
hebben met SROI en vaak ook de grote bedragen moeten investeren, denk aan
bouwbedrijven en wegenbouwers, hebben vaak al een goede regeling voor social
return. Soms hebben ze een interne dienst hiervoor opgezet of werken ze samen
met partners die dit voor hen organiseren.
De bedrijven die dit goed geregeld
hebben, intern of extern, zijn ook gericht op het creëren van duurzame
werkgelegenheid. Er worden dus echt banen gecreëerd voor mensen die ook na
afloop van de opdracht in dienst blijven of met relevante werkervaring op zak
doorstromen naar een ander bedrijf wat hen in dienst neemt.
De mensen die dankzij social return
duurzaam aan het werk zijn gekomen, hebben opmerkelijk assertief gedrag
vertoond. Ze hebben vaak zelf een grote rol gespeeld in het verwerven van hun
vacature of hebben gebruik kunnen maken van hun netwerk.
En
nu wordt het tricky, want deze opsomming is geweldig en precies wat we
bedoelen, maar toch wringt het, want:
Wat nou als je zelf niet zo’n groot
netwerk hebt, of assertief genoeg bent om bij de juiste mensen te vragen naar een
baan die is ontstaan uit de SROI verplichting?
Wat nou als je helemaal niet weet wat
dat is?
Wat nou als je het aan de verkeerde
mensen vraagt?
Wat nou als bedrijven zelf niet weten
hoe ze aan hun social return verplichting moeten voldoen omdat het bedrag te
klein is om er een baan mee te creëren of zelf geen vacatures hebben die passen
bij de mensen die in het kader van social return aan een baan worden geholpen?
Dit
is echt de grote uitdaging als het gaat om social return, want juist mensen die
moeilijk aan het werk komen, missen dit netwerk, zijn laaggeschoold en weten
niet hoe ze met hun casemanager van de gemeente, het gesprek over SROI moeten
aangaan. En: vaak weet die casemanager het ook niet! Juist de mensen die dit
het hardste nodig hebben, krijgen zo de minste kansen
De
bedrijven met een grote SROI verplichting hebben hun zaken vaak wel op orde,
maar er kan ongelofelijk veel worden bereikt als we bedrijven met een kleine
SROI verplichting kunnen koppelen aan organisaties en sociaal ondernemers die namens
hen aan duurzame werkgelegenheid kunnen werken. Heel veel sociaal ondernemers
leiden mensen die niet of moeilijk aan het werk komen op en bieden hen zelf een
baan of begeleiden de uitstroom naar werk elders (kijk ook eens op www.roffabriek.nl). Via zogenaamde compensatieorders kunnen bedrijven met
een kleine SROI verplichting deze verleggen naar een sociaal onderneming die
daar bijvoorbeeld een opleiding of onderwijs mee financiert,
of iemand mee aan een baan helpt. Inkoop bij deze sociale ondernemers valt vaak
ook onder de SROI verplichting.
Daarnaast heeft Warm Rotterdam de laatste maanden een
aantal interessante organisaties ontmoet die innovatieve oplossingen hebben
voor bedrijven om hun MVO-beleid mee vorm te geven of aan hun SROI verplichting
te voldoen. Op de website van Warm Rotterdam zal hier een overzicht van worden
gemaakt.
En nu hebben wij jullie nodig:
om deze blogs weer te delen binnen je
eigen netwerk
tips te geven over interessante
oplossingen voor SROI
je eigen ervaringen met het creëren
van werkgelegenheid of werken in een SROI-baan te delen.
Mireille van den Berg, Projectleider Warm Rotterdam Werkt
Een goed gesprek over
SROI met Niels Agterberg van www.everydayheroes.com. Deze stichting legt de verbinding tussen
bedrijven met een SR-verplichting en mensen die ondersteuning nodig hebben om
een baan te vinden. Dat doen ze onder andere door sociale ondernemers te
ondersteunen die deze mensen kansen bieden om aan het werk te gaan.
In het onderstaande filmpje legt hij uit hoe dit werkt en hoe bedrijven met een SR-verplichting bij Everyday heroes certificaten kunnen kopen waarmee ze hieraan voldoen. Ben jij sociaal ondernemer en zoek je financiële ondersteuning om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te krijgen: https://www.everydayheroes.com/doe-een-aanvraag
Vraag kinderen wat ze willen worden
later als ze groot zijn en ze beginnen over hun droombaan. Vraag volwassenen
wie ze zijn en ze vertellen je wat ze doen. Dat is wat werk betekent voor
mensen. Het is meer dan arbeid in ruil voor geld. Het is een identiteit, het
zijn collega’s het is je netwerk, je vrienden, je ontmoet er je partner en je
zorgt ermee voor je gezin. Met werk voorzie je in je zelfstandigheid, je
waardigheid en ben je een voorbeeld voor je eigen kinderen.
Het niet hebben van werk betekent
automatisch dat je dromen hebt moeten laten varen, dat je geen identiteit hebt
als schilder, automonteur, boekhouder of eigen baas. Mensen zullen niet naar
jou toe komen met vragen waar alleen jij antwoord op hebt. Je zult de
dagelijkse contacten van collega’s missen en contacten leggen met anderen gaat
moeilijker. Voor het onderhoud van je
gezin ben je afhankelijk van anderen, van de staat, en er zullen genoeg
momenten zijn waarop je duidelijk gemaakt wordt dat je jouw inkomen niet
zelfstandig verdient. Hoe kunnen je kinderen tegen je op kijken, hoe kan je
zelf nog trots zijn op wat je hebt bereikt?
Werk is meer dan wat je doet en wie je
bent en toch accepteren we dat zoveel mensen in Rotterdam in deze positie zitten.
De mensen die ik de afgelopen jaren heb kunnen ondersteunen om aan een
opleiding of werk te beginnen, geven allemaal hetzelfde aan: trots! Ze zijn
vervuld van trots en zijn blij dat ze thuis kunnen komen van hun werk en hun
kinderen kunnen vertellen wat ze gedaan hebben die dag. Die kinderen zijn
sowieso al de reden van hun bestaan: al die vrouwen die mij vertellen hoe hun
kinderen VWO en gymnasium doen, bij de bank werken, opvallend vaak in het
buitenland werken (wereldburgers!) of een eigen bedrijf hebben. Ze leven via
hun kinderen, hebben alles opgegeven om te zorgen dat hun kinderen het goed
hebben. Dat ze een goede opleiding kunnen volgen, een goede baan krijgen en
kansen krijgen in het leven.
Zo belangrijk is werk dat mensen er
hun land voor verlaten, hun leven lang hard werken voor laag loon om te zorgen
dat hun kinderen het beter krijgen. Iedereen die ik spreek zegt het en iedereen
die werk heeft weet het. Het is hoog tijd dat we werk als een recht gaan
beschouwen in plaats van als een plicht: ieder mens heeft het recht om zich te
ontplooien, om zijn dromen na te streven en waardig voor zichzelf en voor zijn
gezin te zorgen. Als we werk zo benaderen, dan is het een kleine stap naar
accepteren dat werk niet altijd betaald werk hoeft te zijn. Zorgen voor een
ander, de buurt een beetje mooier en veiliger maken, zorgen dat jongeren kunnen
sporten en gezonde maaltijden koken voor de wijk: allemaal werk. Een
investering in je samenleving om hier een minimaal leefbaar loon tegenover te
stellen en een waanzinnige bezuiniging op alle controle die de overheid
doet. Wat wil jij worden later als je
groot bent?
Recente reacties