In juni kwam armoedewethouder Enes Yiğit met zijn Beleidsplan om de armoede in Rotterdam aan te pakken. De ervaringsdeskundigen van Warm Rotterdam keken er kritisch naar. Wat vinden zij van dit plan? Biedt het perspectief?
Op Prinsjesdag onderzocht Warm Rotterdam hoe de stad zou reageren op een pop-up armoede tentenkamp voor mensen die hun huis zijn uitgezet. Warm Rotterdam vroeg daarmee aandacht voor de grote groep Rotterdammers die al vóór corona niet in hun primaire levensbehoeften konden voorzien. Dit deden we aan de duurste straat van Rotterdam: de Parklaan. Gekozen om de tegenstellingen in de stad goed zichtbaar te maken. De stad reageerde vooralsnog kalm en empathies. Of onverschillig? De politie kwam langs en vroeg wat er aan de hand was. Ze wilden vooral weten of er ook overnacht zou worden. Nadat duidelijk werd dat dat niet de bedoeling was vertrokken zij en wenste ons sterkte. Er was weinig belangstelling uit de buurt, wel kwamen een medewerker van de Verre Bergen en Wim Pijbes van Droom & Daad nog even kijken. Zij onderschreven het belang armoede onder de aandacht te blijven brengen.
Zo’n 20 betrokken Rotterdammers – waaronder mensen die van minder dan 50 euro per week proberen te leven – waren die ochtend vroeg hun bed uitgekomen om het armoede tentenkamp op te zetten. Zij wilden de stad overvallen met het beeld dat straks ook mensen in armoede in een tent moeten wonen. Beelden die we in Nederland nu alleen kennen van vluchtelingenopvang in ter Apel of – binnen Europa – van vluchtelingen bij Calais of het Griekse eiland Kos.
Het schrikbeeld van de kartonnen tenten op straat trok veel media. Landelijk, regionaal en lokaal. Onder embargo waren zij geïnformeerd en gingen ter plaatse in gesprek met ervaringsdeskundigen, wetenschappers, politici, hulporganisaties, bedrijven en sociale ondernemers, die zich het lot van Rotterdammers in armoede aantrekken. Ook waren zij getuigen van de Armoede Troonrede die voor deze Armoede Prinsjesdag geschreven was door Warm Rotterdam. De Armoede troonrede werd voorgedragen door Annie, de huishoudelijke hulp van Maxima en Willem Alexander. In deze troonrede werd duidelijk dat Willem Alexander sinds hij koning is nog nooit in een troonrede melding heeft gemaakt van armoede onder Nederlanders. Sinds 2013 heeft de koning het woord armoede negen keer gebruikt en dan altijd in relatie met de vluchtelingen en mensenrechten in andere landen. Dus ondanks zijn ambitie constateerde Warm Rotterdam dan ook dat deze koning geen koning is van àlle Nederlanders. En zeker niet van de 89.000 Rotterdammers die – van minder dan 50 euro per week – in hun levensonderhoud moeten voorzien. Annie legde ook uit dat alle aandacht voor koopkrachtplaatjes en energiecompensatie vooral gericht is op de grote groep Nederlanders die nu in de problemen komt. Zij mist urgentie en aandacht voor de groep die al jaren in armoede leeft en onzichtbaar blijft, met al die kinderen (1 op de 5 in Rotterdam).
Warm Rotterdam had ook alle raadsleden uitgenodigd voor een Pickniks in het tentenkamp. Politici van GroenLinks en de PvdA hebben we bij het tentenkamp mogen ontvangen. De wethouder liet helaas op het laatste moment verstek gaan. Directeur Van Egeraat van Warm Rotterdam daarover: ‘Gelukkig ontmoet Warm Rotterdam de wethouder 27 september bij het Warm Spreekuur in het Wijkpaleis. We gaan in gespek over hoe we kunnen samenwerken om armoede Rotterdam uit te krijgen’.
Zie voor reacties op het Armoede tentenkamp onze socials.
Foto’s: © LOOR. fotografie
Door de stijgende prijzen voor boodschappen en energie lopen mensen in armoede vast. Daarom steunen ervaringsdeskundigen en partners uit de stad het voorstel voor een Tijdelijke Overbruggingsregeling Burgers in Armoede (TOBIA). Met een opiniebijdrage in de NRC en de social media campagne TOBIA agendeert Warm Rotterdam de noodzaak tot snel ingrijpen. “Er is een armoedecrisis gaande”, schreef Annemarieke Van Egeraat, directeur van Warm Rotterdam, eerder in de NRC.
Tachtigduizend Rotterdammers leven onder de armoedegrens.
Bovenop de dagelijkse zorgen hebben zij stress van incasso door
(nuts)bedrijven, die boetes (laten) opleggen en mensen niet helpen. Door
het Keurmerk Warm Incasseren te behalen zegt Eneco ja tegen het helpen van werknemers en klanten met betalingsproblemen. Eneco is het eerste landelijk opererende bedrijf dat het Keurmerk Warm Incasseren heeft ontvangen.
“Door het keurmerk Warm Incasseren te behalen kiest Eneco publiekelijk voor een eerlijk en humaan incassobeleid,” stelt Warm Rotterdam.
“Dat is een mooi resultaat. Door corona én de prijsstijgingen van onder
andere gas en boodschappen komen nog meer mensen in de financiële
problemen. De urgentie om werknemers en klanten met zorg te benaderen en
hulp bij geldzorgen te bieden neemt alleen maar toe.” CEO As Tempelman
heeft het certificaat uit handen van twee ervaringsdeskundigen bij Warm
Rotterdam ontvangen. Zij weten uit ervaring hoe het is om met schulden
te leven en wat het met je doet als incasso’s zich opstapelen. Ook zij
zijn betrokken geweest bij de ontwikkeling van het Keurmerk Warm
Incasseren.
“In een tijd van hogere energieprijzen neemt de energiearmoede toe en dit is zorgelijk. Als maatschappelijk betrokken energiebedrijf zien we het als onze verantwoordelijkheid om klanten met betalingsproblemen zo goed mogelijk te helpen. Op lange termijn door het energieverbruik in de woning te reduceren, dit draagt ook bij aan de verduurzaming. Op korte termijn door ons incassobeleid nog socialer in te richten, gericht op de individuele klant. Deze waardering van Warm Incasseren is een prachtige erkenning en daar zijn wij trots op,” aldus Tempelman.
Keurmerk Warm Incasseren
Het keurmerk is er voor álle publieke en private organisaties die incasso (laten) uitvoeren. Na Evides voldoet nu ook Eneco aan het Keurmerk Warm Incasseren. Keurmerkhouders nemen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid zetten zich ervoor in de schuldenlast van hun werknemers en klanten te verminderen. Ook als de situatie uitzichtloos lijkt. Dat betekent dat Warm Incasseren de norm wordt voor de bijna 3000 medewerkers die in Rotterdam bij Eneco werken. Dat heeft een enorme positieve impact op bewoners met een contract bij Eneco. Zij kunnen rekenen op hulp bij betalingsproblemen. Met het Keurmerk Warm Incasseren lost Warm Rotterdam één van haar beloftes in: het aanpakken van oneerlijke en onverantwoordelijke incassopraktijken. Eneco wordt over 2 jaar opnieuw getoetst.
Niet alleen humaan, maar ook zakelijk verstandig
Eneco zet met haar maatschappelijk verantwoorde en klantvriendelijke incassobeleid in op het voorkomen van afsluiting van energie. Daarnaast investeert Eneco in preventie en begeleiding naar (schuld) hulp, door actief samen te werken met gemeentes, bewindvoerders en schuldhulpverleners op het gebied van schulden. Warm Rotterdam: “Warm Incasseren is bewezen effectief en bespaart iedereen kosten. Bedrijven als Eneco tonen meer aandacht voor betalingsproblemen. Zij helpen werknemers en klanten met betalingsregelingen. Uiteindelijk heeft Warm Incasseren ook een grote maatschappelijke impact: het draagt bij aan de vermindering van de schuldenlast in Nederland en de maatschappelijke kosten voor invordering. Nu al 11 miljard euro per jaar. ”
Oproep
Ervaringsdeskundigen van Warm Rotterdam roepen álle Nederlandse bedrijven die met incasso te maken hebben op het keurmerk Warm Incasseren te behalen. Eneco ondersteunt deze oproep. Dit is niet alleen humaan, maar ook financieel verstandig.
Foto: Frank Hanswijk
Warm Rotterdam organiseert in samenwerking met producent ZIN Documentaire een impact programma voor de film ‘Angels on Diamond Street’. De film wordt vertoond op verschillende plekken in Rotterdam, als een estafette wordt de film doorgegeven.
Angels on Diamond street is een documentaire (van filmmakers Petr Lom en Corinne van Egeraat) over een gaarkeuken in een Afro-Amerikaanse kerk in Noord-Philadelphia, het armste postcodegebied van de VS. De dagelijkse activiteiten van drie inspirerende vrouwen: Chefkok Mamie, voormalige Black Panther en vrijwilligster Barbara, en het hoofd van de kerk dominee Renee worden gevolgd. Zij vechten ieder op hun eigen manier voor de community en bekommeren zich om mensen uit de buurt die in armoede leven.
De aftrap was in Buitenplaats Brienenoord. Er ontstond een goed gesprek met professionals en ervaringsdeskundigen over de armoede in de stad. Zie hier een kort fotoverslag. Op 3 november vond de vertoning plaats in Buitenplaats Brienenoord. Zie hier een kort fotoverslag:
De komende maanden zal de film, als de coronamaatregelen het weer toelaten, op diverse plakken in de stad en daarbuiten te zien zijn. Wil je meepraten. Laat dit ons dan vooral weten! In verband met de corona maatregelen zijn een aantal vertoningen geannuleerd en doorgeschoven naar volgend jaar. Zodra er meer data bekend zijn zullen we dit op de website plaatsen.
Zie hier de trailer van de film.
In de decembermaand is er altijd wat meer aandacht voor mensen die het moeilijk hebben, zeker nu in 2020: het corona-jaar. Meer aandacht voor de voedselbanken, initiatieven voor mensen die het niet breed hebben en voor mensen die eenzaam zijn. Meestal gaat dit onder de noemer ‘goed doel’. Mensen vinden het fijn om in de decembermaand bezig te zijn met ‘goede doelen’.
De term ‘goed doel’ suggereert een beetje dat het geen noodzaak is, dat het extra is en dat je het ook kan laten. Dat het vooral vanuit een decembergedachte komt, een kerstgedachte om je beter te voelen en het jaar goed af te sluiten. Aandacht geven aan mensen die het minder hebben is echter geen keuze, het is een noodzaak. We leven in een stad met de hoogste werkeloosheid van Nederland, blijkt keer op keer uit de cijfers van het CBS. Hoe kan het goed gaan met een stad waar meer dan 10% van de beroepsbevolking werkzoekend is (https://onderzoek010.nl/dashboard/dashboard/werk-en-inkomen) en hoe kan het goed gaan met jou als je in die stad leeft?
Het is in ieders belang om armoede in de stad als een keihard economisch feit te beschouwen. Je bekommeren over de mensen in de stad die het slecht hebben zou niet alleen als iets sociaals of als ‘goed doel’ moeten worden gezien. Die mensen die nu een uitkering ontvangen, maken net zo goed deel uit van de stad als de bijna 90% van de beroepsbevolking die wel werkt. Als het met hen beter gaat, vinden ze misschien werk in de zorg, het onderwijs of één van de sectoren waar Rotterdam groot in wil zijn: logistiek, de voedingsindustrie, de haven.
Als het met die mensen beter gaat en als die mensen aan het werk zouden kunnen, zou dat een enorme impuls aan de Rotterdamse economie geven, want ook die mensen moeten wonen en eten en geven geld uit aan kleding en vrije tijd.
Als het met die mensen beter gaat en ze werk kunnen vinden in deze sectoren, dan zouden die kunnen bloeien en groeien, zoals de stad wil.
Als het met die mensen beter gaat, dan zou dat bovendien een enorme kostenbesparing zijn op de controle op uitkeringen. Uit een rapport van bureau Berenschot blijkt dat een bijstandsuitkering – gemiddeld 14.000 euro per jaar – de gemeente bijna 2900 euro in de uitvoering kost. Deze kosten zijn vooral de kosten voor de ambtenaren die hierbij betrokken zijn (https://www.gemeente.nu/sociaal/uitvoering-bijstand-kost-bijna-2900-euro-per-uitkering/).
Kortom: als het met deze mensen beter gaat en zij ook werk vinden in de stad, dan zou dat een economische impuls en een kostenbesparing betekenen en dat zou beter zijn voor iedereen in de stad. Denkt u daaraan de volgende keer dat u een oproep ziet voor een goed doel en wordt gevraagd om te doneren voor mensen die in armoede leven: u doet het niet voor hen, maar voor u zelf. Het is geen goed doel: het is absolute economische noodzaak dat het met iedereen in de stad beter gaat.
Een donatie of een incidentele actie leidt niet tot duurzame verbetering. Een duurzaam doel zou zijn om meer werkgelegenheid te creëren in de stad, zodat meer mensen in de gelegenheid worden gesteld om financieel zelfredzaam te worden. Nu en in de toekomst, niet alleen in de decembermaand. Warm Rotterdam heeft zo’n duurzaam doel: zoveel mogelijk Rotterdammers vanuit de armoede weer zelfredzaam, bijvoorbeeld door hun schulden te verminderen met het keurmerk ‘Warm incasseren’ en met het project ‘Passend werk’: waarin we sociale ondernemers die mensen scholen om weer aan het werk te gaan, duurzaam koppelen aan bedrijven. Bij Warm Rotterdam werken we aan het wegnemen van de oorzaken van armoede.
Mireille van den Berg, projectleider Passend Werk
Recente reacties