Campagne armoede voor beginners

Campagne armoede voor beginners

Het is een jaar geleden dat Warm Rotterdam de 50-euro challenge lanceerde. Ook nu laat Warm Rotterdam weer van zich horen. Daar is ook alle aanleiding voor. Het wordt duidelijk dat de corona-crisis mensen die kwetsbaar zijn het hardst raakt. Veel Rotterdammers verliezen hun baan en inkomen. Een nieuwe groep komt zelfs in de armoede terecht. Dat betekent in het zwartste scenario: leren rondkomen van 50 euro per week.

Armoede voor Beginners

Warm Rotterdam wil deze nieuwe groep goed voorbereiden op wat hen te wachten staat met de juiste informatie en advies. Ervaringsdeskundigen geven hiermee de boodschap af dat deze Rotterdammers er niet alleen voor staan. Zij willen om hen heen gaan staan en hun kennis en ervaringen delen. Hoe kun je het beste met oplopende schulden omgaan? Heb je recht op eten van de voedselbank? Hoe kun je je kinderen blijven geven wat ze nodig hebben? Welke hulp kun je vragen bij de gemeente? Kan ik gratis naar de tandarts? 

Daarom is een aantal ervaringsdeskundigen met Warm Rotterdam de campagne ‘Armoede voor Beginners’ gestart. Zodat Rotterdammers – die door corona financieel in de problemen komen – kunnen voorkomen dat het erger wordt. In september (of eerder afhankelijk van de belangstelling) organiseren ervaringsdeskundigen een workshop voor hen. Inschrijven kan via info@warmrotterdam.nl.

In deze filmpjes vertellen Ellen, Joanna en Moenne over corona en armoede. En geven zij tips.

Link naar Ellen: https://youtu.be/zBgiGm7AqqI

Link naar Joanna: https://youtu.be/yPc1N4n1hps

Link naar Moenne: https://youtu.be/JKhCC4HIIy4

Link naar de Promo: https://youtu.be/psBxKm5RDsU

Een oorverdovende stilte….

Een oorverdovende stilte….

Een oorverdovende stilte ………

Het is mooi en ontroerend de jubelende reacties op initiatieven van bewoners, armoedeplatforms, Voedselbanken en sociaal ondernemers. Om mensen die kwetsbaar zijn te helpen het hoofd boven water te houden. Deze initiatieven zijn van lokale helden, sleutelfiguren in de straten, dragers van informele en formele netwerken. Mensen en organisaties, geworteld in wijken en buurten, die zich al sinds jaar en dag inzetten voor groepen die kwetsbaar zijn. Waardoor wijken en steden veerkrachtig zijn of worden. Stelt u zich de situatie eens voor dat zij er niet zijn. Dan nemen sociale en economische verschillen toe en drijven we van elkaar af. En de corona crisis maakt de kans hierop alleen maar groter.

Floris van Straaten (22 maart 2020 nrc) schreef het al. Als het virus zich eenmaal enigszins heeft genesteld in een land en het grootste deel van de bevolking aan huis is gekluisterd, manifesteren de sociale en economische verschillen zich ook in andere opzichten weer snel. Dan blijken de rijken veel beter toegerust om zich tegen de ziekte te beschermen dan armen. „De gevolgen van sociale ongelijkheid en onrechtvaardigheid zullen erg zichtbaar zijn nog voor deze pandemie voorbij is”.

Rotterdammers die op of onder de armoedegrens leven zijn kwetsbaarder dan anderen voor de gevolgen van deze crisis. Vanwege hun positie op de arbeidsmarkt en geldproblemen, vaak ook nog eens in combinatie met gezondheidsproblemen. Blijven zij gezond, komen er coulante regelingen? Waarom mag de Hema wel 50% van de huur betalen? Dit geeft stress, veel stress. Bij Warm Rotterdam zien we dan ook dat ervaringsdeskundigen onzichtbaarder dan ooit zijn. Dat is niet goed. Want zij kunnen ons gidsen naar wat er nu voor hen nodig is. Maar het is stiller aan hun kant.

Jurrien mailde ons: ‘mijn vrouw heeft de griep verschijnselen met koorts en benauwdheid. Ikzelf voel me nog redelijk maar we hebben er beiden voor gekozen om voorlopig zoveel mogelijk thuis te blijven en alleen naar buiten voor korte boodschappen en honden uitlaten. Omdat we beiden in een categorie vallen die vatbaar is maken we ons best wel ongerust over wat er komen gaat’. Ook betreurt Jurrien dat hij zijn vrijwilligerswerk als budgetmaatje nu niet kan uitvoeren.

Ook Ellen is even gestopt met haar facebook pagina voor Rotterdammers met schulden. Mensen met vraagverlegenheid en schaamte wenden zich graag als eerste tot haar in plaats van de Vraagwijzer. Ellen de eerste hulp bij ongelukken. Maar ze heeft er nu de energie niet voor. Zij vertelde nog: Vandaag liep ik zoals iedere woensdag mijn havenloods krant. En deurwaarders nou die doen hun werk gewoon. Envelop in de bus en dat is het. Heb hem aangesproken of hij wel een warm gevoel heeft. Hij keek me aan en zei hoezo. Ik vroeg of deze brief het belangrijkste is in deze tijd. Het antwoord: het is mijn werk. Ik zei nou dan kun je het Warm keurmerk incasseren op je buik schrijven’. En ook zij, een krachtige tante, maakt zich zorgen over wat komen gaat.

Functowicz schreef (Groene Amsterdammer 19 maart 2020 Even niet naar Ikea) over de aanpak van het corona virus. ‘Er is meer kennis nodig dan van virologen en epidemiologen. We moeten afstappen van het model dat de wetenschap spreekt en de politiek het op basis daarvan uitvoert. We hebben kennis uit de realiteit nodig om te voorspellen wat het gevolg gaat zijn van de huidige maatregelen’

We zien een parallel voor de aanpak van armoede en schulden. Ervaringskennis is er voldoende. Laten we er veel moeite voor doen om achter de voordeur te komen en te luisteren. Zoals Stichting Mait nu doet. Juist nu.

Sssstttt ……. Warm Rotterdam luistert.

Dames en heren bestuurders, politici en ambtenaren luistert u mee?

Programmateam Warm Rotterdam

3 april 2020

‘Ik ben trots dat ik mijn kennis en ervaring kan inzetten’

‘Ik ben trots dat ik mijn kennis en ervaring kan inzetten’

Strijdbaar, dat is Ellen Abbenhuis. De geboren Nijmeegse heeft tien jaar hard gevochten om door een moeilijke periode te komen. Een echtscheiding, schulden en onder bewind staan. Uiteindelijk heeft ze in de rechtszaal de regie weer in eigen handen genomen. Ze helpt nu anderen met haar kennis en ervaring. Iedereen kan bij haar aanbellen, maar aan pamperen doet ze niet.

‘Daarom ben ik aangesloten bij Warm Rotterdam, om anderen met dezelfde problemen te helpen. Ik weet hoe het is om van de ene in de andere ellende te belanden. Het kan zo snel gaan! Na mijn echtscheiding moest ik mijn huis verkopen. Ik werkte parttime en had twee kleine kinderen. Ik kon het in mijn eentje niet bolwerken en kreeg schulden. Ik heb wel drie bewindvoerders gehad, die mij zouden helpen, maar daardoor werd het alleen maar erger. Ik was zo boos!

Uiteindelijk heb ik voor de rechter mijn verhaal gedaan. Die man luisterde echt naar mij, zonder vooroordelen. Wat een verademing. En omdat ik niet op mijn mondje gevallen ben en mijn boekhouding goed op orde had, zei hij: ‘Jij kan dit allemaal prima zelf’. Yes! In een klap van mijn bewindvoerders af. Ik was weer vrij en voelde mij sterk en strijdbaar. Daarna heb ik alles aangepakt: mijn schuldeisers brieven geschreven en naar de Belastingdienst gegaan. Bleek dat ik spookschulden had en drie jaar huursubsidie was misgelopen. Mede dankzij Stichting Rosa en door zelf niet op te geven heb ik alles rechtgetrokken.

Warm netwerk

Om anderen te helpen met mijn kennis en ervaring doe ik veel vrijwilligerswerk en ben ik vanaf januari betrokken bij Warm Rotterdam. We zijn nu met twaalf ervaringsdeskundigen met ieder een eigen netwerk, verdeeld over verschillende wijken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, maar we begrijpen elkaar. Wij zijn als een olievlek: we breiden ons warme netwerk uit. Plus: we zijn echte aanpakkers. In de groepsapp en via de mail houden we elkaar op de hoogte. We delen informatie, waardoor we mensen met schulden of andere problemen snel kunnen helpen. Iedereen mag bij mij aanbellen. Maar pamperen doe ik niet aan hoor, daar wordt niemand beter van.

Van kastje naar de muur

Het grootste probleem voor mensen met schulden of die in de armoede belanden is, dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. Er is niet een centrale plek waar je terecht kunt. Nog moeilijker is dat er bij instanties niet geluisterd wordt naar je persoonlijke verhaal. Natuurlijk zijn er verschillende soorten schulden. Je kan boven je stand hebben geleefd. Maar je kunt ook door het lot, echtscheiding of ziekte in de schulden zijn gekomen. Daar moet eerst naar gekeken worden. Daar wil ik mij voor inzetten met Warm.

Naar Den Haag

Doordat ik aangesloten ben bij Warm kom ik op allerlei plekken. Ik voel mij trots om tijdens bijeenkomsten aan tafel te zitten met gemeenteraadsleden en bedrijven. We bespreken de aanpak van schulden en armoede. Die korte lijnen: machtig vind ik dat! Om het zelf te ervaren hebben raadsleden een Challenge gedaan om van vijftig euro per week te leven. Dat is heel mooi: maar zij beginnen met een volle koelkast! Toch worden ze zich bewust van hoeveel stress je dan hebt om te overleven. Dat wil ik graag een keer in Den Haag voor een volle Tweede Kamer zeggen. Het lijkt alsof het goed gaat met Nederland: er zijn meer mensen uit de bijstand, maar dat zijn maar cijfers. Hoe staat het er echt voor met deze mensen?’

Tips van Ellen:

Er moet een boekje komen waarin alles staat over wat te doen bij schulden. Welke stappen je moet zetten, welke organisaties en instanties je goed kunnen helpen. Met een uitgestippelde route, zodat je niet verdwaald en nog verder afglijdt. Dat boekje moet dan overal op te halen zijn. In het Huis van de Wijk, bij de Vraagwijzer en via internet.

Ik weet dat veel mensen met schulden zich schamen en er niet over durven praten. Dat begrijp ik, hoewel ikzelf anders in elkaar zit. Toch raad ik iedereen aan: praat erover, want dat is de eerste stap naar de oplossing.
Je bent niet de eerste, niet de enige en niet de laatste.

Eigen schuld

Eigen schuld

Geschreven door Debby Lost.
Dit is niet haar eigen verhaal, maar een verhaal dat ontstond nadat de schrijfster geïnspireerd raakte door de verhalen van anderen. Een fictief verhaal over iemand die leeft met schulden.

Afgelopen nacht werd ik wakker van een mug….
En toen kon ik niet meer slapen vanwege een olifant.
Ik heb zorgen. Ik heb stress. Ik heb schulden.
Ik vind het moeilijk om te vertellen, maar ik vertel het nu toch.
Niet alleen voor mezelf, maar ook voor anderen.
In de hoop dat u het systeem verandert, in de hoop dat u mij helpt…

Ik heb het al verteld. Ik heb het steeds opnieuw verteld.

Ik heb het verteld in het buurthuis (twee wijken verderop, want ik wil niet dat ze in de buurt weten dat ik m’n geldzaken niet op orde heb). Ik heb het verteld op de school van m’n kinderen. Ik schaamde me kapot, maar mijn dochtertje kan dit jaar niet mee met het schoolreisje naar de Efteling.
Ik heb het verteld bij de voetbalclub van m’n zoontje, waar hij vanaf moet.
Ze willen me wel helpen met de contributie, maar wat dacht je van voetbalschoenen, sokken en scheenbeschermers? Benzinegeld om die kids naar uitwedstrijden te rijden? Snacks uit de voetbalkantine? Voetbalkamp?
Ik heb het verteld bij de gemeente. In zo’n halfopen glazen hok, want de gemeente wil “transparant zijn”. Nou, ik niet, als ik over mijn privézaken vertel. Die ambtenaar had het over “eigen verantwoordelijkheid”, “zelfredzaamheid” en “participeren in de doe-democratie”. De doe-democratie? Doe het lekker zelf zeker! Ze gaan nu vast ook bezuinigen op armoede…. Ik zeg: Mensen met schulden alles zelf laten oplossen, dat is net als memory spelen met demente bejaarden.
Ik heb het verteld bij de belastingdienst. “Leuker kunnen we het niet maken”, zeggen ze. Maar ik zeg: “De Belastingdienst? Geef nooit op!” Ik bel de bereikbaarheidsdienst, krijg ik het antwoordapparaat: “We zijn nu even niet bereikbaar.”

Steeds opnieuw hetzelfde verhaal. Man, ik heb zoveel kastjes en muren gezien, ik zou m’n eigen Ikea kunnen beginnen!

Steeds weer formulieren invullen met steeds weer dezelfde informatie. Dat ambtenaren letters vreten, oké, maar van een simpel iemand als ik verwachten ze ook dat ik alles begrijp en foutloos invul. Want anders is het helaas pindakaas. Dan kom ik onderop de stapel en moet ik alles weer opnieuw invullen. Ik ben grootgebracht op straat, niet gesocialiseerd door de staat. Ik ben geen schrijver. Ik ben een prater. Daarom vertel ik mijn verhaal.
En vraag u:
Help me!
Maak het moeilijker om schulden te maken.
Maak het makkelijker om er weer uit te komen.
Help me!
Laat mensen zoals ik niet verzuipen door al die professionals, loketten, formulieren, ..
Help me!
Geef me één vaste contactpersoon aan wie ik mijn verhaal kan vertellen, die ik kan vertrouwen, die samen met mij orde in de financiële chaos schept!
…En nou hoor ik u denken: “Eigen schuld, dikke bult!”
Ik heb fouten gemaakt, maar ik had niet door dat ik langzaam in drijfzand wegzakte.

Is alles dan mijn schuld?

Ik heb geld van toeslagen gebruikt om kerstcadeautjes voor m’n kinderen te kopen. Alleen moest ik drie jaar later die toeslagen –maal drie- terugbetalen, omdat ik er door een “misrekening” toch geen recht op bleek te hebben…
Ik heb bij de Wehkamp op afbetaling een elektrische kachel gekocht, toen het zo koud was. Toen het regenwater door het lekke dak van mijn huurwoning langs het K3-behang in de kamer van mijn dochter liep. De rekening van de kachel kwam later. Die was ik door de stress vergeten te betalen. Door alle incassokosten is die kachel nu goud waard. Als de deurwaarder nou maar niet straks ook nog die kachel meeneemt…

Ik heb schulden.

Is het mijn schuld dat mijn dochter zich niet onder de stoelen van de bus kan verstoppen, als die terugkomt uit de Efteling?
Is het mijn schuld dat mijn zoontje niet meer mag dromen dat hij Cristiano Ronaldo kan worden, later, als hij groot is?
Is het mijn schuld dat we aan het einde van de maand vaak niks anders eten dan diepvriespatat omdat ik het vertik om naar de voedselbank te gaan?
Is het mijn schuld dat mijn huurhuis tocht en lekt, dat de schimmel op de muren staat en dat mijn energierekening elke maand weer torenhoog is?
Help me! Ik ga langzaam kopje onder, trek me uit dit drijfzand! Verander het systeem!
Of moet ik soms eerst op straat staan met m’n kinderen, met een alleen nog een plastic tasje met een onderbroek en een tandenborstel?
Weet je? Als ik dood ben dan laat ik me wel cremeren, dan heb ik het tenminste ook eens een keertje lekker warm… En dan ben ik eindelijk schuldenvrij.

Beata Elistrina van Raemdonck

Beata Elistrina van Raemdonck

Ik ben in armoede opgegroeid. Tijdens de viering van As-woensdag werd mij gevraagd: “Vasten jullie uit religieuze overtuiging?” Dan zei ik: “Nee. Wij vasten elke maand, omdat na drie weken het geld op is.”
Mijn ouders zijn in 1955 Indonesië uitgezet, toen Soekarno aan de macht kwam. Vlak daarna ben ik in Zandvoort geboren. Na talloze verhuizingen belandde ik dertig jaar geleden in Rotterdam. Ik kreeg twee kinderen en deed veel vrijwilligerswerk waaronder in de vrouwenopvang, slachtofferhulp en op het gebied van armoede en huiselijk geweld.
In 2007 ging ik scheiden. Ik kreeg te maken met de uitkeringsinstanties. Vanuit mijn werk kende ik de regels. Toch was het niet makkelijk. Nog steeds niet. Ik solliciteer op allerlei functies, maar word nergens uitgenodigd. Te oud denk ik.
Toen mijn zoon 18 werd, ben ik honderd euro per maand gekort. Maar mijn zoon heeft geen eigen inkomen. Hij leent geld om te kunnen studeren. Ik krijg nu 992 euro per maand. De afgelopen jaren zijn de vaste lasten alleen maar toegenomen. Dan moet je elk dubbeltje drie keer omdraaien.
De hoge vaste lasten zijn amper op te brengen. Zoals de heffingen en belastingen. Een meer-persoonshuishouden betaalt elk jaar 328 euro aan de gemeente voor afvalstoffen en rioolheffing. Het scheelde dat we die afvalstoffenheffing niet hoefden te betalen. Aan de waterschappen betaal je nog eens 154 euro elk jaar. Daar is een kwijtschelding van 99,70 blijven bestaan voor minima. Maar twee jaar gelden nog werd alles kwijtgescholden.
Arm zijn is erg slecht voor het milieu. Je bent gedwongen om goedkope producten aan te schaffen, die zijn vaak niet duurzaam. Ik besteed veel tijd aan boodschappen doen. Elke week ga ik verschillende winkels af voor aanbiedingen. Het is jammer dat ik geen boodschappen kan doen bij de  lokale buurtwinkels, de groenteboer en de slager. In arme wijken is het hele aanbod verschraald. Armoede doet iets met de wijk. Juist de lokale buurtwinkeltjes zijn belangrijk voor de binding tussen mensen.
Voor het vele goede werk dat Beata in Alexanderpolder verricht heeft zij in 2016 de Mia van Ieperenprijs ontvangen.